Na hali czy w hali, redaktorzy...

Na hali pasły się łowcy, hihi

Dramat tzw. dziennikarstwa polega na bezwiednym, bezkrytycznym kopiowaniu tekstów nadesłanych. Pewnie nawet wulgaryzmy można by było przemycić. I każdą inną bzdurę. Kiedyś zamojskie media dały się robić w trąbę przez niejakiego mistrza świata weteranów w wyciskaniu sztangi leżąc, który nigdy nie był na siłowni (może tylko jako widz), ale za to umiał zorganizować sobie w sklepie sportowym dyplomy w języku niemieckim i puchary ze stosownymi tabliczkami. A naiwni dziennikarze, zadowoleni, że mają newsa, który podniesie im wierszówkę, nawet nie weryfikowali wiadomości, jakie ten koleś im dostarczał. Nawet prezydent Zamoyski dał się robić w bambuko i dawał temu kolesiowi kasę na promocję Zamościa poza granicami kraju.

Jeszcze taka uwaga: nawet nikomu z redakcji, a w tym przypadku Pani Bojar, która podpisała się pod tekstem jako autorka, nie chciało się dokonać korekty tekstu. I bezmyślnie opublikowała takie kwiatki, jak slalomowo – sprinterskiej (kiedy stosuje się myślnik, a kiedy łącznik?) i 3 minutowym (dwa słowa czy jedno?), Dyrektor (kłania się zasada stosowania wielkich i małych liter) i - UWAGA - exequo (sic!).

Domyślam się, że negatywne oceny wynikają z próby usprawiedliwienia ignorancji, braku właściwego przygotowania i przede wszystkim NIEDBALSTWA zawodowego. To normalne, bo w Polsce wszystko robi się na odp...ol. Dziennikarz pisze jak dyslektyk, dekarz robi dach, który przecieka, malarz maluje ściany, których wcześniej odpowiednio do tej czynności nie przygotował, sprzątaczka zamiata pod dywan itd.