Angora turecka to jedna niezwykła kocia rasa. Jej urok, przejawiający się zarówno w powierzchowności, jak i usposobieniu, zaskarbił sobie serca hodowców na całym świecie.
Angora turecka (https://zwierzaki.pl/angora-turecka) uznawana jest przez wielu za najstarszą kocią rasę. W Turcji, skąd właśnie się wywodzi, ma nieoficjalny status kota narodowego. Pochodzi z Kaukazu i w Azji Mniejszej znana jest od wieku XV. Do Europy przybyła jako podarunek dla francuskiego i angielskiego dworu w wieku XVI od sułtana Imperium Osmańskiego. Walory tej rasy zostały szybko przez europejską elitę docenione, a w XVIII wieku zaczęły wręcz stanowić swoistego rodzaju wyznacznik prestiżu samego właściciela i jego dworu.
Na chwilę angora straciła na popularności przyćmiona blaskiem nowego zjawiska, jakim okazała się rasa persów. Jej hodowla w samej nawet Turcji spadła do tego stopnia, że w celu zapewnienia kontynuacji rasy, podjęto decyzję o rozpoczęciu chowu angory w zoo w Stambule oraz Ankarze.
Powrót tureckiej angory do hodowlanych łask nastąpił w latach 50 XX wieku, kiedy to rasa z Kaukazu dotarła do Stanów Zjednoczonych. W roku 1973 angorę o białym umaszczeniu uznano oficjalnie przez amerykański związek CFA za wzór tej rasy. Kolejne warianty kolorystyczne zostały dopuszczone do oficjalnego spisu w roku 1978. Po Amerykańskiej przygodzie osobniki będące potomkami w dużym stopniu swoich hodowlanych przodków z zoo trafiły na stary kontynent.
Angora turecka to uosobienie wyjątkowości. Muskularna, a jednocześnie bardzo elegancka sylwetka, której waga dochodzi do pięciu kilogramów, sprawia, że koty te niebezpodstawnie zjednują sobie serca i umysły hodowców i właścicieli mruczących czworonogów na całym świecie. Zdecydowanym atutem angory jest jej futro, którego uwagę przykuwa jego wyjątkowa jedwabistość, będąca efektem braku podszerstka, co zdecydowanie ułatwia pielęgnację sierści zwierzęcia.
Dzięki swojemu pochodzeniu i związkowi z tureckim klimatem sierść angory tureckiej dostosowuje się do panujących aktualnie warunków pogodowych. W chłodnych, zimowych miesiącach, staje się ona zdecydowanie grubsza i bardziej puszysta. Latem natomiast jest ponownie krótka i delikatna. Dzięki temu rasa ta z powodzeniem może zamieszkiwać rejony będące pod wpływem każdego typu klimatu.
Na podziw zasługuje także okazały ogon angory — długi i puszysty, który stanowi doskonałe dopełnienie smukłego korpusu kota. Głowa angory o raczej klinowatym kształcie wyróżnia się obecnością dużych, otwartych uszu i oczu o migdałowatej linii.
W odróżnieniu od innych kocich ras nie ma tutaj wytycznych definiujących przepisowy kolor kocich oczu. Zielone, brązowe, niebieskie, czy dwukolorowe — wszystkie są uznawane za w pełni akceptowalne.
Angora turecka to połączenie wszystkich najbardziej niezwykłych cech, jakimi charakteryzować się może koci czworonożny przyjaciel. Stworzenie to jest nie tylko niezwykle inteligentne, ale też wyjątkowo przyjazne. Niezależnie od otoczenia szybko przywiązuje się do swojego właściciela i niczym przysłowiowy pies nie odstępuje go ani na krok. Choć historia tej rasy mogłaby wymagać od zwierzęcia większej powagi w stosunku do samego siebie, angory są istotami o radosnym usposobieniu, wykazującymi zainteresowanie zabawą w każdej postaci. Jako zwierzęta o pogodnym i czułym nastawieniu wymagają ze strony opiekuna dużo uwagi.
Podejmując decyzję w kwestii nadania naszemu towarzyszowi nazwy, powinniśmy spróbować dopasować ją do indywidualnego charakteru naszego pupila.
Szukając odpowiedniego imienia dla futrzastego przyjaciela, warto zwrócić uwagę nie tylko na cechy charakterystyczne dla jego wyglądu, ale wziąć także jego indywidualny sposób bycia. Oczywiście płeć zwierzaka też nie pozostaje tu bez znaczenia. Imiona dla kotki z pewnością mogą być bardziej urokliwe niż imiona dla kota, jednak decyzja zawsze należy do właściciela. Jeśli więc uznamy, że wybrane przez nas imię jest dla futrzaka odpowiednie, powinniśmy zacząć go do niego przyzwyczajać.
