Do 16 października do Zamojskiego Domu Kultury przynosić można przedmioty – 1 osoba 1 przedmiot, które wiążą się z pamięcią o Kimś, które chcieliby Państwo usunąć ze swojego domostwa, a jednak tej myśli towarzyszą wyrzuty sumienia.

Każdy z nas ma w domu takie artefakty – rodzaj dobrego wspomnienia, po którym został „uwierający” nas przedmiot.

Zamojski Dom Kultury stworzy instalację zbudowaną właśnie z tego typu obiektów pamięci. Wzniesie instalację z filiżanek, garnków, książek, maskotek etc. nikomu już niepotrzebnych, a jednak wciąż nam bliskich.

Do każdego przyniesionego przedmiotu należy dołączyć fiszkę z opisem (fiszka do pobrania na stronie www.zdk.zamosc.pl).

Akcja inspirowana jest dwoma pracami artystycznymi Merzbau Kurta Schwittersa* i Tężnią Roberta Kuśmirowskiego**.

* Kurt Schwitters – niemiecki artysta, Zajmował się malarstwem realistycznym, ale przede wszystkim poświęcił się abstrakcji. W 1918 roku w Berlinie spotkał się z lokalnym kręgiem dadaistów, którzy odmówili mu formalnego dostępu do grupy. Postanowił pracować sam, nazywając swoją sztukę Merz. Komponował obrazy z wykorzystaniem płótna, papieru, farby, kleju i małych przedmiotów znalezionych, które zyskały nowe znaczenia po włączeniu do większego dzieła. Schwitters zatarł granice między sztuką a życiem. Zbierał stare bilety tramwajowe, kawałki drutu i drewna, czekoladowe opakowania i koperty, i budował z nich dzieła sztuki, łącząc równiny o różnych fakturach, kolorach i kształtach. Był malarzem, rzeźbiarzem, projektantem, poetą i typografem, ale jak sam powiedział, dziełem jego życia stało się Merzbau. Była to forma wystroju wnętrza lub dekoracji, całkowicie abstrakcyjna, która zmieniała się w czasie i nigdy nie została ukończona. Ściany i sufit pokryto trójwymiarowymi kształtami, w których pojawiały się nisze, zakamarki i groty, wypełnione przedmiotami, które Schwitters zbierał. (Muzeum Sztuki w Łodzi)

**Robert Kuśmirowski (ur. 1973 r. w Łodzi), polski artysta współczesny, performer, twórca instalacji, obiektów, fotografii.

TĘŻNIA SZTUKI jest konstrukcją zbudowaną z drewna iglastego, systemu różnych łączeń, drewnianych podpór, a przede wszystkim triumfem masy przedmiotów i urządzeń powystawowych, gromadzonych przeze mnie od 12 lat. Zebrane i poukładane są gabarytowo oraz monochromatycznie wraz ze spisem inwentarzowym, charakterystycznym dla prac i zbiorów muzealnych. Konstrukcja tężenia sztuki została zaprojektowana w trosce o nasze doznania optyczne i wystawiona naszej percepcji wzrokowej na zachodzące zmiany w ustanowionym obiekcie. To praca dedykowana otoczeniu z jej świadomym zajęciem. Wystawione przedmioty, które są bliskie mojej morfologii również przechodzą pewną przemianę, z funkcji magazynowej wejdą w poziom wystawienniczy, unosząc oko i depcząc nostalgię (przez poczucie niszczenia tych prac i pewnego ich końca). Taki zestaw niepotrzebnych już mi artefaktów pozwala na rejestrację tych przedmiotów ich zgrupowanie do celów estetycznych i fetyszystyczny wgląd. (Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, tekst Robert Kuśmirowski)