Kościół w Nieliszu po pracach konserwatorskich

Drewnianym zabytkiem, przy którym w 2020 r. prowadzone były prace konserwatorskie,  jest kościół parafialny pw. św. Wojciecha w Nieliszu. 

Nielisz należał do „włości” szczebrzeskiej - jako wasalna wieś szlachecka. W 1593 r. przeszedł w ręce Jana Zamoyskiego, dwa lata później został włączony do Ordynacji Zamojskiej. W XVII w. Maciej Gąsiorowski, właściciel części wsi, wystawił kaplicę filialną parafii wieląckiej. Kolejny właściciel – Jan Chryzostom Zelski, komendant twierdzy zamojskiej, w miejscu zniszczonej XVII-wiecznej kaplicy, wystawił w 1748 kościół drewniany pod wezw. św. Wojciecha. Obecny kościół został wybudowany w 1859 r., poświęcony w 1860 r., w 1973 r. przedłużono nawę.

Kościół w Nieliszu reprezentuje typ świątyń o konstrukcji wieńcowej. Pierwotnie składał się z prostokątnej nawy i węższego prezbiterium zamkniętego trójbocznie. Po obu stronach prezbiterium znajdują się zakrystie na rzutach prostokątów. W 1973 r. kościół został rozbudowany przez przedłużenie nawy o przęsło nieco węższe i nieco wyższe od zrębu nawy. Dobudowaną część podzielono na dwie kondygnacje, parter jest węższą częścią nawy, nad którym umieszczono powiększony w ten sposób chór muzyczny. Ściany zewnętrzne oszalowane są deskami przybijanymi pionowo z listwowaniem. Dach pierwotnie kryty gontem, obecnie blachą. W połowie długości kalenicy dachu nawy znajduje się sygnaturka z latarnią, przykrytą cebulkowatym hełmem.

W 2020 r. przeprowadzono prace konserwatorskie przy elewacjach świątyni. Oczyszczono powierzchnię deskowania i pomalowano impregnatem ochronnym. Prace zostały wykonane ze środków Parafii rzymskokatolickiej w Nieliszu i LWKZ.